RELATED MENU

Η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους:

Εξωσωματική σε φυσικό κύκλο:

Στο φυσικό κύκλο συλλέγεται μόνο ένα ωάριο, αυτό που αναπτύσει η γυναίκα κατά τη φυσιολογική της μηνιαία ωορρηξία. Με αυτόν τον τρόπο η γυναίκα δεν παίρνει φάρμακα διέγερσης των ωοθηκών. Οι πιθανότητες επιτυχίας με αυτή τη μέθοδο είναι σχετικά μειωμένες σε σχέση με την κλασική μέθοδο εξωσωματικής.
Είναι μια θεραπευτική επιλογή με συγκεκριμένα πλεονεκτήματα, αλλά και μειονεκτήματα:


Μέθοδος IVF ή πλέον κλασική μέθοδος εξωσωματικής γονιμοποίησης:

Στην πρώτη φάση του κύκλου εξωσωματικής γονιμοποίησης, χορηγείταιστη γυναίκα φαρμακευτική αγωγή για τη διέγερση των ωοθηκών και την παραγωγή ωαρίων.
Για να μεγιστοποιήσουμε τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης, χρειάζεται ένας ικανός αριθμός ωαρίων καλής ποιότητας. Το ιδανικό είναι να συλλεχθούν 8-15 ωάρια κατά την ωοληψία.Υπάρχουν διάφορα πρωτόκολλα διέγερσης των ωοθηκών με φαρμακευτική αγωγή προκειμένου να παράγουν αρκετά ωάρια. Χωρίς τα φάρμακα, οι ωοθήκες κάθε μήνα παράγουν ένα ώριμο ωάριο.

Σε όλα τα πρωτόκολλα της εξωσωματικής γονιμοποίησης περιλαμβάνονται ενέσεις που περιέχουν ωοθυλακιοτρόπο ορμόνη (follicle stimulating hormone – FSH), δηλαδή την ορμόνη που είναι υπεύθυνη για την ωρίμανση των ωοθυλακίων. Η διέγερση με ενέσεις FSH διαρκεί 8-14 μέρες στις περισσότερες περιπτώσεις, ανάλογα με το πρωτόκολλο, έως ότου ωριμάσουν τα ωοθυλάκια που παράγονται.

Ο ρόλος του γυναικολόγου κατά τη διάρκεια της διέγερσης είναι:

Να επιλέξει το κατάλληλο πρωτόκολλο διέγερσης και τις σωστές δοσολογίες,

Να παρακολουθεί την πορεία της διέγερσης και να κάνει τις κατάλληλες αλλαγές στη δοσολογία,

Να προκαλέσει την τελική ωρίμανση των ωαρίων με τη χορήγηση της χοριακής γοναδοτροφίνης την κατάλληλη χρονική στιγμή.

Η διέγερση των ωοθηκών ελέγχεται με 2 τρόπους: υπερηχογράφημα των ωοθηκών κάθε 2-4 μέρες και έλεγχος των επιπέδων των ορμονών με εξέταση αίματος.

Μέθοδος ICSI μικρογονιμοποίηση:

Η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει την επιλογή ενός σπερματοζωαρίου από τους εμβρυολόγους, με βάση τη μορφολογία και την κινητικότητά του, και την έγχυση αυτού του σπερματοζωαρίου μέσα σε ένα ωάριο. Η όλη διαδικασία γίνεται με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου μεγάλης μεγέθυνσης και ειδικά μικροχειριστήρια.
Χρειάζεται μόνο ένα σπερματοζωάριο, ακόμα και χαμηλής κινητικότητας, προκειμένου να επιτευχθεί γονιμοποίηση του ωαρίου. Το ποσοστό γονιμοποίησης με μικρο-γονιμοποίηση είναι 65-75%, δηλαδή, ακόμα και με αυτή τη μέθοδο παρατηρείται ένα ποσοστό αποτυχίας γονιμοποίησης, ειδικά αν:

Τα ωάρια είναι χαμηλής ποιότητας, οπότε ο χειρισμός τους για την εφαρμογή της μεθόδου μπορεί να τα επιβαρύνει περαιτέρω.

Τα σπερματοζωάρια είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε κινητικότητα και μορφολογία.