ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο γιατρός, ο οποίος σας παρακολουθεί, θα σας βοηθήσει να φέρετε στον κόσμο ένα γερό παιδί αντιμετωπίζοντας σχεδόν όλα τα προβλήματα που τυχόν μπορεί να σας παρουσιαστούν κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας.
Ποιά είναι τα συνηθισμένα προβλήματα που πιθανόν να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Αποβολή
Πρόκειται για τη διακοπή της κύησης πριν από την εικοστή τέταρτη εβδομάδα. Πρώιμη αποβολή ονομάζεται εκείνη, η οποία συμβαίνει πριν από τη δωδέκατη εβδομάδα και όψιμη αποβολή εκείνη η οποία συμβαίνει στο διάστημα από τη δωδέκατη έως την εικοστή τέταρτη εβδομάδα. Το 12% των κυήσεων καταλήγουν σε αποβολή, από τις οποίες το 75% παρατηρούνται πριν από την όγδοη εβδομάδα.
Σε πάρα πολλές από τις περιπτώσεις αποβολών η εγκυμοσύνη δεν έχει ακόμα διαγνωστεί. Το 80% των αποβολών οφείλονται σε κακή εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου ή σε ανωμαλίες της δομής των χρωμοσωμάτων είναι ένας τρόπος της φύσης να αναπαράγει υγιή άτομα.
Αλλες αιτίες οι οποίες προκαλούν τις αποβολές μπορεί να είναι ένα ανατομικό ελάττωμα της μήτρας ή κάποια ορμονική ανισορροπία στη μητέρα.
Τα συμπτώματα της αποβολής είναι, συνήθως, αιμορραγία και πόνος.
Στην παλίνδρομη κύηση, το κύημα έχει πεθάνει, αλλά παραμένει στη μήτρα πολλές ημέρες χωρίς συμπτώματα. Καθ’ έξιν αποβολή ονομάζεται το φαινόμενο τριών ή περισσότερων διαδοχικών αποβολών. Η επαπειλούμενη αποβολή, στα αρχικά στάδια της κύησης, οφείλεται σε αποκόλληση του πλακούντα, ο οποίος δεν έχει, ίσως, προσκολληθεί καλά ή στο καλύτερο σημείο της μήτρας. Τα συμπτώματα είναι πονάκια στην κοιλιά και λίγο αίμα, αντιμετωπίζονται όμως αν η έγκυος μείνει στο κρεβάτι, για όσες ημέρες χρειαστεί
Εξωμήτριος κύηση
Συμβαίνει όταν το γονιμοποιημένο ωάριο εμφυτεύεται εκτός της κοιλότητας της μήτρας. Στο 90% των περιπτώσεων η εμφύτευση γίνεται στη σάλπιγγα. Στην αρχή η εγκυμοσύνη δεν διαφέρει από μια φυσιολογική κύηση, αν και συχνά η γυναίκα πονά και έχει αιμορραγία. Η διάγνωση γίνεται χάρη στη μέτρηση της Β χοριακής και στο υπερηχογράφημα.
Η αντιμετώπιση είναι η χειρουργική ή λαπαροσκοπική αφαίρεση της σάλπιγγας. Ωστόσο, κάθε μελλοντική εγκυμοσύνη μπορεί να συνεχιστεί φυσιολογικά.
Πρόωρη ρήξη υμένων και πρόωρος τοκετός
Αυτόματη ρήξη των υμένων, δηλαδή του αμνιακού σάκου (σπάσιμο νερών), μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια της κύησης. Το αμνιακό υγρό είναι δυνατόν να τρέχει συνεχώς από τον κόλπο ή να εμφανίζεται σε σταγόνες ή, ακόμα, μπορεί η ροή του να είναι διακοπτόμενη. Η πρόωρη ρήξη υμένων είναι σοβαρή κατάσταση στην εγκυμοσύνη και μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρο τοκετό ή σε ενδομήτρια φλεγμονή. Πρόωρος θεωρείται ο τοκετός, ο οποίος συμβαίνει πριν από την 37η εβδομάδα και καταλήγει στη γέννηση ενός παιδιού, το οποίο ζυγίζει λιγότερο από 2.500 γραμμάρια. Σε πολλές περιπτώσεις η αιτία της πρόωρης ρήξης των υμένων είναι άγνωστη. Σημαντικοί παράγοντες που προκαλούν το πρόωρο σπάσιμο των νερών θεωρούνται οι φλεγμονές του κόλπου και του τραχήλου. Είναι, όμως, εντελώς αβάσιμη η άποψη ότι η κίνηση και η εργασία -όποια και αν είναι- μπορεί να οδηγήσει στην πρόωρη ρήξη των υμένων. Εξαιρετική σημασία έχει η εβδομάδα της κύησης, κατά την οποία θα σπάσουν τα νερά. Όσο πιο προχωρημένη είναι η εγκυμοσύνη, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος για την εμφάνιση ανωριμότητας των πνευμόνων του μωρού (παρόλο που το έμβρυο είναι βιώσιμο μετά την εικοστή έβδομη εβδομάδα).
Αναιμία στην κύηση
Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης υπάρχει φυσιολογικά μια πρόσκαιρη πτώση του αιματοκρίτη μέχρι πέντε ή έξι μονάδες (φυσιολογική αναιμία της κύησης), η οποία παρατηρείται μεταξύ της εικοστής δεύτερης και τριακοστής δεύτερης εβδομάδας. Πολύ συχνά, όμως, η φυσιολογική αυτή αναιμία δημιουργεί άγχος στην έγκυο, αν κάνει το λάθος να συγκρίνει τις τιμές του αιματοκρίτη της με εκείνες μιας γυναίκας, η οποία δεν περιμένει παιδί. Ωστόσο, όταν υπάρχει πραγματική αναιμία, ο αιματοκρίτης είναι κάτω από 33% ή η αιμοσφαιρίνη είναι κάτω από 11 γραμμάρια. Τις περισσότερες φορές για την αναιμία ευθύνεται η έλλειψη σιδήρου. Μια άλλη μορφή αναιμίας οφείλεται στην έλλειψη φολικού οξέος ή βιταμίνης Β12. Αλλοι τύποι αναιμίας είναι η αιμοσφαιρινοπάθεια, η μεσογειακή και η δρεπανοκυτταρική αναιμία. Τα συμπτώματα της ασθένειας μπορεί να είναι ακαθόριστα. Συνήθως, η γυναίκα αισθάνεται κόπωση, ταχυκαρδία, δύσπνοια, τάση για λιποθυμία, ανορεξία και αϋπνία. Η θεραπεία γίνεται ανάλογα με τον τύπο της αναιμίας στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Σακχαρώδης διαβήτης και κύηση
Ο διαβήτης μπορεί να προϋπάρχει ή να εμφανίζεται πρώτη φορά στην εγκυμοσύνη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κύηση επιφέρει αλλαγές στο μεταβολισμό των υδατανθράκων, των λιπών και των πρωτεϊνών. Αυτό έχει αποτέλεσμα την επιβάρυνση προϋπάρχοντος διαβήτη ή την ενεργοποίηση λανθάνοντος. Παλαιότερα, όταν ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί η ινσουλίνη, οι διαβητικές γυναίκες είχαν δύσκολη σύλληψη και πολλές αποβολές, ενώ η μητρική και περιγεννητική θνησιμότητα ήταν μεγάλη. Σήμερα, μια διαβητική έγκυος, η οποία έχει σωστή παρακολούθηση, δεν κινδυνεύει και φτάνει αισίως στον τοκετό. Στο 90% των εγκύων με διαβήτη υπάρχει παθολογική καμπύλη ανοχής γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου), ενώ τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους είναι φυσιολογικά. Η δοκιμασία ανοχής γλυκόζης πρέπει να γίνεται μεταξύ της εικοστής όγδοης και τριακοστής εβδομάδας. Για να γίνεται σωστά η θεραπεία και να αποφεύγονται οι επιπλοκές, καθοριστικό ρόλο παίζει η συνεργασία του μαιευτήρα με γιατρό διαβητολόγο.
Τοξιναιμία
Η τοξιναιμία της κύησης ή σύνδρομο προεκλαμψίας-εκλαμψίας προσβάλλει κυρίως πρωτότοκες και εμφανίζεται πιο συχνά μετά το δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Η αιτία, η οποία την προκαλεί, δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί. Τα τρία κλασικά χαρακτηριστικά της είναι:
- Αύξηση της πίεσης
- Οιδήματα
- Λεύκωμα στα ούρα
Όταν η τιμή της αρτηριακής πίεσης σε μια μέλλουσα μητέρα είναι ίση ή μεγαλύτερη από 140/90, επιβάλλεται η στενή παρακολούθησή της, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος απότομης αύξησης της αρτηριακής πίεσης, με αποτέλεσμα την πλήρη εκδήλωση της εκλαμψίας με σπασμούς. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η σωστή παρακολούθηση και η έγκαιρη διάγνωση έχουν μειώσει τους κινδύνους και τις επιπλοκές.
Πολυδυμη Κύηση
Η πολύδυμη κύηση συνήθως είναι αποτέλεσμα ωοθυλακιορρηξίας και επακόλουθης γονιμοποίησης περισσοτέρων του ενός ωοκυττάρων. Σ’αυτές τις περιπτώσεις τα έμβρυα είναι γενετικά διαφορετικά (πολυζυγωτικά ή μη όμοια). Η πολύδυμη κύηση μπορεί ακόμη να είναι αποτέλεσμα της διαίρεσης μιας εμβρυϊκής μάζας σε 2 ή περισσότερα γενετικά όμοια έμβρυα (μονοζυγωτικά). Σ’όλες τις περιπτώσεις πολυζυγωτικής πολύδυμης κύησης, ο κάθε ζυγώτης αναπτύσσει το δικό του άμνιο,χόριο και πλακούντα (πολυχοριονικά).
Η πολύδυμη κύηση χαρακτηρίζεται ως κύηση υψηλού κινδύνου αφού σχετίζεται με αυξημένο ποσοστό εμφάνισης διαφόρων παθολογικών καταστάσεων και επιπλοκών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
